Na het lezen van een interview met Susan Palwick in Clarkesworld Magazine, was ik zeer nieuwsgierig geworden naar dit boek. Het zou gaan over rouw, een onderwerp waar ik sowieso wel in geïnteresseerd ben. En dat dan in combinatie met mijn favoriete genre, science fiction/fantasy leek het me helemaal wel wat.

Helaas is dat nogal tegengevallen. Er zijn te veel toevalligheden in het verhaal en er zijn te veel bij elkaar geraapte personages om werkelijk de diepte in te kunnen gaan. Een jongen wordt geadopteerd uit een oorlogsland door een bewust alleenstaande moeder. En twintig jaar later wordt zij op vakantie verkracht en vermoord door een Amerikaanse jongen van dezelfde leeftijd als deze geadopteerde zoon. De dader kan na deze gebeurtenis niet meer met zichzelf leven en pleegt zelfmoord. Zo volg je als lezer het rouwproces van de achtergebleven zoon en de vriendinnen van deze vermoorde moeder en die van de ouders van de dader.
De personages zijn allemaal wat tweedimensionaal uitvergroot waardoor de werkelijke emotie voor mij er juist onder werd gehouden. En het meest jammere was dat al deze rouwende elkaar ontmoeten en daar op hun manier steun in vinden.

Maar er is een punt waardoor dit boek wel een leuk experiment was. En dat kwam omdat de hoofdstukken met de rouwenden werden afgewisseld met die over de avonturen van een aantal strip superhelden. Hierin is het tweedimensionale juist heel erg op zijn plaats en werkt het ook heel goed dat Orde en Chaos tegenover elkaar gezet worden waarbij het voortdurend zoeken is naar balans. Dat wat in het echte leven op een wat knullige manier beschreven wordt, is in de stripversie juist haarfijn neergezet. En zo werd het boek toch nog een beetje te moeite waard. ( )

When I received Mending the Moon by Susan Palwick from Tor, I have to admit, I was taken in by the pretty packaging. It's beautifully bound, has a gorgeous, simple cover, and I wanted to pick it up and read it right away. So I read the inside description and I was immediately moved from interested to confused. Tor is well-known for publishing fantasy and sci-fi (through the Forge imprint) so what was a book about grief and murder doing in my hands?

I almost let it get to me. Almost. So let this be a lesson - don't let first impressions get the better of you.

What I found in this book were many, many good things. First, it's smart writing. I'm graduating from a small, liberal arts college this Saturday, and the descriptions in this book (from both students and teacher's perspective) of college life are spot on. Especially the literary class descriptions. In fact, I found myself wanting to take a course that was described and it actually gave me a research bug of my own. But it's not all the school part that is the smart writing - it's all just intelligent, good, solid, story-telling.

Secondly, there is never any promise about answers. Because that is not what this book is about - the jacket flap will tell you that much. Instead, through a rather genius way, the story is told through a mirror. That mirror? The medium of a comic-book-type set of heroes created by four computer science kids. It's actually quite brilliant... and once I understood what was happening the Tor publisher clicked for me.

What I love most about this book was it reminded me that fantasy fiction isn't all high fantasy or urban fantasy. It also includes comic book heroes, Korean dramas, Japanese manga... you name it. Fantasy is fantasy - it's taking real life and seeing it through unusual means. And it doesn't require a dragon - a comic book hero works quite as well. ( )