Lo specchio dell’amore è un poemetto che nasce nell’ambito di un’antologia fumettistica contro la Legge 28 del 1988, che obbligava le autorità locali a non promuovere intenzionalmente l'omosessualità o pubblicare materiale con l'intenzione di promuovere l'omosessualità o promuovere l'insegnamento in qualsiasi scuola finanziata dallo stato dell'accettabilità dell'omosessualità come pretesa relazione familiare.

Inizialmente era stato pubblicato con le illustrazioni originali di Steve Bissette e Rick Veitch: in questa edizione, invece, ci sono le fotografie di José Villarrubia, che si è innamorato di questo testo e, con il consenso dell’autore, l’ha portato anche a teatro, facendone un monologo.

In tutta onestà, non sono rimasta molto colpita da Lo specchio dell’amore: mi è sembrato un po’ troppo sbilanciato verso la retorica e il romanticismo (non nel senso di smancerie, ma proprio di sentimenti romantici) per i miei gusti. Inoltre, non ho trovato granché significative le fotografie di Villarrubia, che mi hanno fatto nascere la curiosità di vedere le illustrazioni originali. ( )

In dit boek wordt de poëtische tekst van Alan Moore over homoseksualiteit door de eeuwen heen afgewisseld met kunstzinnige foto's gemaakt door Jośe Villarrubia. In de inleiding vertelt David Drake de aanleiding voor deze uitgave namelijk na deze tekst in theatrale vorm te hebben uitgedragen, wilden David Drake en Jośe Villarrubia deze tekst een meer eeuwigheidswaarde meegeven en hoe beter dan in boekvorm. Alan Moore vond het prima en heeft zich er verder niet mee bemoeit.

De inhoud van de tekst vond ik op zich al interessant genoeg maar door deze opsomming door Alan Moore voorgelegd te krijgen, wordt het gelijk intens en is er geen ontkomen aan dat het hier over liefde gaat, echte liefde. Het lijkt wel alsof Alan Moore alles doorleeft kan krijgen.

Er zitten behoorlijk wat verwijzingen in naar dichters en denkers uit de geschiedenis en ik heb dan ook heel wat op internet op zitten zoeken om alle zinnen te kunnen volgen. Dit leverde mij een lachsalvo op nadat ik het uit had en bij de bijlagen kwam waarin onder andere al deze figuren uit de geschiedenis toegelicht worden. Toch vond ik het opzoeken op internet geen verloren tijd want daardoor was ik langzamer door de tekst gegaan en kon het beter tot me doordringen.

De foto's zijn een mooie omlijsting van de tekst. Het ene beeld spreekt mij meer aan dan het andere maar alles heeft zijn weerslag op de woorden die daarvoor geschreven zijn. Dit geeft de beleving van de tekst ook nog eens een keer extra diepte mee.

O ja, nog even terug naar Alan Moore. Nu wij zo gewend zijn aan internet is het bijna onbegrijpelijk dat Alan Moore al deze kennis heeft weten te vergaren uit boeken. Ik kan me bijna niet meer voorstellen hoe dat geweest moet zijn. ( )

A rather average poem on the history of homosexuality. A bit brief and fact-based, it didn't quite fire me up. Moore is best when he incorporates his encyclopedic knowledge, not when he straight-up quotes it. ( )