Cliquer sur une vignette pour aller sur Google Books.
Chargement... DEUX HEURES MOINS DIX (2010)par Mikhail Shishkin
Aucun Chargement...
Inscrivez-vous à LibraryThing pour découvrir si vous aimerez ce livre Actuellement, il n'y a pas de discussions au sujet de ce livre. Lezen nadat ik Oorlog en Vrede uit heb. (want to read not earlier than I when have finished War and Paece) 3.5 stars. Though I had a hard time getting into Письмовник, I came to appreciate it... The book is composed of letters -- the title, Letter Book refers to a book of sample letters -- written by a man and a woman. Without revealing the mechanics of the book, which are crucial to understanding why Shishkin does what he does, I'll just say that, technique be damned, I found some of the book's passages -- especially the gooey love letters and some of the reports from war -- rather dull but that the woman's accounts of caring for a friend's children and her own dying parents were very affecting. When I got to the end of the book, I went back to the beginning and found it far more interesting the second time, which may be appropriate, given that the book is about life, death, and everything in between. There's a bit more about the book on my blog, here. Over de dood, meer dan over de liefde. Dagboeknotities, of ik-vertellers, meer dan brieven. Elk verband tussen beide brievenschrijvers komt op rekening van de lezer (en de gemakzuchtige achterflaptekst), die zich, net als beide personages, in een verschillende ruimte, een verschillende tijd, maar opgehangen aan dezelfde draden, beweegt. Er is veel schoonheid (en gruwel) op de kleine ruimte, maar de intentie van dit boek is groter en ambitieuzer dan de leeservaring zelf. De briefwisseling tussen Volodja en zijn vriendin Sasja vangt aan, wanneer hij aan het begin van de 20e eeuw als soldaat in een geallieerde interventiemacht naar China vertrekt om de Boksersopstand neer te slaan. Hij krijgt in het leger de taak familieleden van zijn gesneuvelde medesoldaten per brief in te lichten. Sasja studeert af en gaat werken. Volodja beschrijft de gruwelen van de oorlog. Hun correspondentie gaat ook door, wanneer Sasja verneemt dat hij gesneuveld is. Zijn brieven blijven uit 1900 komen, haar leven gaat verder in Sint-Petersburg. Hij blijft bestaan, omdat Sasja zich hem herinnert en zich niet neerlegt bij zijn dood. Zij schrijft hem over haar huwelijk, relatieproblemen, haar vriendinnen, het overlijden van haar ouders en haalt veel jeugdherinneringen op. De brieven tonen aan, hoe de wrede oorlog iemand verandert en hoe Sasja steeds meer vereenzaamt. Het lijken meer aantekeningen uit een dagboek, de brieven komen ook niet aan en blijven onbeantwoord. Het is een verhaal over de oorlog, maar vooral over de liefde. Het boek beschrijft overtuigend hoe het verlangen elkaar te vinden over de grenzen van de dood blijft bestaan.
Sjisjkin doet hier hetzelfde als Tolstoj deed in 'Oorlog en vrede': tegenover geweld en dood stelt hij alledaags leven, huiselijk geluk en liefde. Dergelijke grote thema's droegen bij aan de klassieke status van de negentiende-eeuwse Russische klassiekers. Sjisjkin wil daarbij aansluiten. Hij wil het oude vertellen op een nieuwe manier. En dat doet hij grandioos. Sjisjkin is in Rusland overladen met alle grote literaire prijzen en ook internationale prijzen zijn inmiddels zijn deel geworden. Hij is al vergeleken met Russische klassiekers als Gogol, Toergenjev en Boenin. Maar dat moet niet de reden zijn om 'Onvoltooide liefdesbrieven' zo snel mogelijk aan te schaffen. Sjisjkin biedt leesgenot van het allerhoogste niveau: speels, intelligent, meeslepend en tot huilens toe ontroerend. Dat je Michaïl Sjisjkin (1961) behalve als dissident ook als schrijver niet kunt negeren, blijkt uit zijn roman Onvoltooide liefdesbrieven, die hem de belangrijkste Russische literaire prijs heeft opgeleverd en waarmee hij zich op overtuigende wijze voorstelt aan het Nederlandse lezerspubliek. Steeds schotelt Sjisjkin je weer iets nieuws uit de levens van Sasja en Volodja voor en telkens zijn nieuwe andere onthullingen die hun levensgeschiedenissen compleet moeten maken. Als Volodja dan ook nog schrijft dat alleen díe brieven niet aankomen, die ongeschreven blijven, begrijp je wat Sjisjkin echt wil zeggen: alleen het schrijven zelf telt, niet of het geschrevene ooit aankomt bij degene voor wie het bestemd is. Precies daarin zit de kracht van deze grootse Russische roman. Klappentext: Eine Frau, ein Mann, eine Sommerliebe. Sascha und Wolodja werden durch einen Krieg getrennt und können sich nur Briefe schreiben. Sie erzählen einander darin von allem und jedem: von Kindheit, Familie, Alltag, von Freud und Leid. Ein normaler Briefwechsel zweier Liebender - bis sich beim Leser Zweifel regen und klar wird, dass die Zeit der beiden ver-rückt ist, dass sie durch Raum und Zeit getrennt sind. Sie lebt in der Gegenwart, er kämpft im Boxeraufstand zu Beginn des 20. Jahrhunderts gegen chinesische Rebellen. Er stirbt in einem der ersten Gefechte dieses halb vergessenen Krieges, aber seine Briefe kommen weiterhin an. Sie heiratet, verliert ein Kind - und schreibt ihm unbeirrt weiter, als ob eine Parallelwelt bestünde, als ob die Zeit keine Rolle spielte, ebenso wenig wie der Tod. Prix et récompensesDistinctionsListes notables
Picture two people, young and in love. Picture them being separated from one another. Picture them keeping their love alive through letters. But now imagine they've not just been separated geographically, but also historically. Imagine that their love and letters now defy time and place, life and death. Aucune description trouvée dans une bibliothèque |
Discussion en coursAucunCouvertures populaires
Google Books — Chargement... GenresClassification décimale de Melvil (CDD)891.735Literature Literature of other languages Literature of east Indo-European and Celtic languages Russian and East Slavic languages Russian fiction 1991–Classification de la Bibliothèque du CongrèsÉvaluationMoyenne:
Est-ce vous ?Devenez un(e) auteur LibraryThing. |