De beste Nederlandstalige roeinovelle.

Tien jaar geleden las ik deze novelle voor het eerst. Toen werd ik gegrepen door het verhaal, omdat ik koste wat het kost wilde weten hoe het afliep met de hoofdpersonen van deze novelle: de jonge roeiers Anton en David, en hun wonderlijke trainer, de Duitse Schneiderhahn. Ik heb het boekje toen in één ruk uitgelezen. Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog. ( )

This book (or novella, it’s rather small) has a serene and sober atmosphere, and at the same time captures the heat of a rowing match. Moreover it shows the influence people can have over one another, that is, in a positive way, by friendship and admiration. The protagonist starts as a meagre young man, son of even more meagre parents who lead a quiet and (as the protagonist perceives it) even cowardly life. His decision to become a member of the rowing club is a big step, because it’s attended by higher-class people. Still he is admitted. The process of learning to row, which is difficult (sometimes even demoralising, painful, confusing, humiliating), is beautifully captured. We feel the joy as
eventually he is getting somewhere. Moreover a friendship is established with the (higher-class) boy he is going to form a succesful team with. Yet, the story is melancholic, because all is told from the perspective of later days, when the war (the setting is 1939 i think) has crushed the rowing ambitions and has perhaps even taken the life of his rowing-mate, David, who is presumably Jewish. The end is vague, a bit too vague for my taste (is the protagonists committing suicide or is he just spending a terrible night in the outside winter cold?). ( )

Ein ganz ruhiger, zurückhaltender Roman über zwei Junge, die gemeinsam die Freude am Rudern entwickeln, um letztendlich durch den Krieg auseinander gerissen zu werden. ( )

Het verhaal gaat over Anton, een jongetje uit een volksbuurt in Amsterdam, die samen met zijn vader de gebruikelijke zondagse wandeling maakt. Zoals altijd wordt hij bij de brug even opgetild om naar het water te kunnen kijken. Op een zondag komt er net een roeiboot met 4 roeiers onder de brug door. Dit maakt een enorme indruk op het jongetje. Vanaf die tijd is hij gefascineerd door roeien.

Anton is enig kind, zijn ouders zijn stille, bijna bangelijke mensen. Zelf is hij ook een stil, bescheiden jongetje. Als hij jaren later de vraag stelt of hij op roeiles mag is dit zo uitzonderlijk dat het gelijk ingewilligd wordt. De roeivereniging wordt bevolkt door elitekinderen en Anton voelt zich daar niet echt thuis, hij praat zelden met iemand, maar het roeien zelf wordt zijn leven. Als hij na enige tijd samen met David wordt uitgekozen door Schneiderhahn, een trainer met aparte methoden, om voor wedstrijden te trainen kan hij maar niet begrijpen dat uitgerekend hij gekozen wordt. David is een gymnasiumjongen, van goede komaf, dat David gekozen wordt snapt Anton wel. De trainingen verlopen aanvankelijk moeizaam maar langzamerhand merken ze dat ze vooruit gaan. Het wordt het jaar van de lange mooie zomer, van overwinningen, van een mogelijkheid om mee te doen aan de Olympische spelen. Anton wordt zelfverzekerder, voelt zich kerngezond en bloeit op.
Op gegeven moment kondigt Schneiderhahn aan dat hij hen niet meer zal trainen, ze hebben alles geleerd wat er te leren valt. Hij vertelt dat hij weg moet en niet zal terugkomen. David vertelt dat hij waarschijnlijk gaat studeren, het is dan herfst 1939…. In 1944 staat Anton daar opnieuw, op de totaal vervallen steiger die ooit toebehoorde aan de roeiersvereniging.

Mijn mening.
Een schitterend boek. Het lijkt alleen maar over roeien te gaan wat op zich al prachtig beschreven wordt. Maar het boek gaat over veel meer. Het begint in 1944 en door het verhaal heen wordt daar ook steeds naar teruggegaan. Langzaam voel je aan dat het niet zo goed blijft gaan. Heel subtiel wordt je geleid naar die dag in 1944. Je vraagt je af wat er gebeurde met David (joods?) met Schneiderhahn (Duits?). Anton beseft dat die zomer zijn gelukkigste zomer was. Hij gooit al zijn roeibenodigheden en roeikleding in het water en dan… wat gebeurt er met Anton?
Het verhaal is heel ingetogen vertelt, de beschrijvingen van de omgeving en het spel met het water zijn prachtig. Een mooi subtiel vertelt verhaal. Ik zou zeggen, lezen! ( )