"Ik wou dat ik twee hondjes was" bevat teksten van Nederlandse nonsens- en plezierdichters uit de 20e eeuw. In Engeland kent de nonsenspoëzie al een langere traditie met 19e eeuwse dichters als Edward Lear en Lewis Carroll. In Nederland kwam het genre vooral in de 50-er jaren tot bloei.
Dit boekje bevat bijdragen van dichters als drs. P met dodenrit, de veerpont en orgaan, Kees Stip (of Trijntje Fop) met zijn dierengedichten, John O'Mill (met een mengeling van Nederlands en Engels), Cees Buddingh met oa. de Blauwbilgorgel, Gerrit Komrij met Komrijs patentwekker, Hans Dorrestijn met de kerkhofganger (en het fameuze refrein: 't Kerkhof, 't kerkhof, 't kerkhof bij nacht.), Nico Scheepmaker met het totale voetbal (ook in het Duits), Marten Toonder met Barlemanje.
Het boekje is snel doorgelezen, maar er staan toch een paar aardige gedichten in. Ik citeer:

Een limerick van Alex van der Heide:
Een zekere Achmed in Bagdad
Lag plat met z'n gat op z'n badmat,
Zo las hij z'n dagblad
En iedereen zag dat,
't is raar, maar in Bagdad daar mag dat!

Jules Deelder: Beknopte topografie van de Rijnmond:
Rotterdam
Schiedam
Vlaardingen
Maassluis

hoekie om
trappie af

gekkenhuis

K. Schippers:
Kunst is nooit een lolletje
met mr. K.L. Polletje

Karel Bralleput (pseudoniem van Simon Carmiggelt):
Zendeling:
Als jeugdige zendeling ging hij naar de Besoeki's.
In 't oerwoud bracht hij predikend zijn leven om.
En toen hij eind'lijk stierf, van koorts en ouderdom,
droegen - godlof - alle Besoekie's broekies.

Alfred Kossmann: Een rijm:
God schiep als een voorbeeldig dier
de nijvre mier.
Zijn tweede schepping was nog beter:
de miereneter.

K. Schippersd: Repeteertekst:
Zie de laatste zin.
Zie de eerste zin.

John O'Mill: Op een praktizerend papevreter:
Hier rust een jonge kannibaal,
bepaald geen mensenhater,
gestorven na een karig maal
van ouwe missiepater.

Het is een leuk boekje om snel door te bladeren en tot je te nemen. ( )