Nauczyciel historii Władimir Swirski po przeanalizowaniu podręczników historii okresu powojennego pisał wówczas w "Izwiestiach": Wykreślono nie tylko pewne nazwiska, ale i liczne wydarzenia: nie było potwornych wypaczeń kolektywizacji, nie było głodu lat trzydziestych, nie było prześladowań nauk humanistycznych, a także genetyki i cybernetyki, nie było zastoju gospodarczego. Nie było niczego co psuje optymistyczny obraz, zakłóca płynne relacjonowanie mitu tworzonego przez dziesięciolecia. Jeżeli na podstawie podręczników szkolnych mielibyśmy oceniać wydarzenia historii radzieckiej, byłby to nieprzerwany marsz tryumfalny. Czas, w którym najcięższą chorobę stanowił lekki zawrót głowy, zresztą też od nadmiaru sukcesów [...].

Autorzy podręczników upatrywali główne zadanie nie w tym, aby przybliżyć prawdę historyczną, analizować przyczyny faktów i skutki, pokazać młodemu pokoleniu, na czym polega doświadczenie historyczne, lecz w tym aby jak najsprytniej je oszukać i jak najgłębiej ukryć prawdę. Czy przemilczając prawdę, przemilczając niewygodne fakty i nazwiska, nie upodabniamy się do tych plemion, które zakazywały wymawiania takich słów jak "burza", "choroba", "susza"? Przez to, że Katarzyna II zakazała używania wyrazu "niewolnik", niewolnictwo w Rosji nie zanikło. Nie wolno konstruować programu historii na zasadzie zaklęcia: Zgiń, przepadnij siło nieczysta!

Odsetek funkcjonariuszy FSB w organach władzy w 2006 roku za rządów prezydenta Puitna wyniósł 77, za Gorbaczowa - 16, za Jelcyna - 3.

A ja z czerpakiem do łowienia prawdy utknęłam nad oceanem kłamstw, zafałszowań i półprawd.

Nie trzeba walczyć o czystość: trzeba po prostu nie śmiecić. [Aleksandr Lebied´]

Uczciwe wybory w Rosji są równie rzadkie jak nieuczciwe w Szwajcarii.