Cliquer sur une vignette pour aller sur Google Books.
|
Chargement... The Correspondence of Erasmus: Letters 446-593 (1516-17) (Collected Works of Erasmus, 4)par Desiderius Erasmus
Aucun Actuellement, il n'y a pas de discussions au sujet de ce livre.  Koen1 | Dec 29, 2023 |  aucune critique | ajouter une critique
Appartient à la série éditoriale
The correspondence of Erasmus has never been completely translated into English, although it has long been acknowledged to be one of the most illuminating sources for the history of northern humanism and the first two decades of the Protestant Reformation. In his letters, to and from scholars and religions leaders, printers and patrons, princes and prelates in every country of western Europe, the interests and issues of that critical era found free expression. They are connected by the thread of Erasmus' personal experience, his joys and sorrows, triumphs and tribulations, and his uninhibited conversation with his friends.Erasmus himself regarded his letters as a form of literature, and they were valued in his time, as they are now, as much for their style as for their content. In The Study of Good Letters (Clarendon 1963), H.W. Garrod wrote: 'As a document of the history of the times the Letters have primary importance. Yet they ar to be valued, ultimately, not as they enable us to place Erasmus in history, but as they help us to disengage him from it, to redeem him out of history into literature, placing him where, in truth, he longed to be. Not the Folly nor the Colloquies but the Letters, are his best piece of literature. What he did in scholarship, whether biblical, patristic, or classical has been superseded - though not the fine temper of it. That fine free temper shines also in the Letters, being indeed one of the elements of literature? In the immortality of their readableness Erasmus lives securely, immune from the discredits of circumstances.'The volume of the correspondence is enormous, and its cumulative effect fully justifies the claims that have been made for its importance. Erasmus was from his youth on an indefatigable correspondent, although he was careless about preserving his own letters or those written to him until he became famous and found printers eager to publish them. As a consequence, 85 per cent of the surviving letters were written after he reached the age of forty-five. Even when he had no thought of publication, however, he strove ceaselessly to make his letters models of elegant classical latinity, while adjusting the style of each letter to fit its purpose, content, and recipient. Even the earliest letters of volume 1 bear evidence of this concern. This volume includes a number of youthful rhetorical attempts, letters describing his early vicissitudes as he struggled to maintain himself as a scholar, letters to friends and letters about enemies, letters to patrons and prospective patrons, and the beginnings of the more serious intellectual correspondence of his later years in an exchange of letters with John Colet on the subject of Christ's agony. Aucune description trouvée dans une bibliothèque |
Discussion en coursAucunCouvertures populaires
 Google Books — Chargement...GenresClassification décimale de Melvil (CDD)199.492Philosophy and Psychology Modern western philosophy Other geographical areas Europe Other European Countries NetherlandsClassification de la Bibliothèque du CongrèsÉvaluationMoyenne: (3.5)
Est-ce vous ?Devenez un(e) auteur LibraryThing. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1
Toch moet hij zich ook zorgen hebben gemaakt over de ontvangst die hem van de kant van de theologen te wachten stond. Hij was natuurlijk een lastpak. Hij riep onophoudelijk dat de theologen hun Latijn moesten verbeteren en riep op tot terugkeer tot de helderheid en eenvoud van het evangelie en de Latijnse kerkvaders. Hij verkondigde dat een theoloog die aanspraak wilde maken op die titel zich moest bekwamen in het Grieks en de Griekse theologische werken moest bestuderen. Eigenlijk vroeg Erasmus om een totale mentale omschakeling.
Verder is er een rode draad in dit boek en dat is het verzoek aan de paus om hem te ontslaan van zijn kloostergeloften en als seculier priester te mogen leven, de zogenaamde dispensatie. Genoeg stof dus voor correspondentie.
Voor die dispensatie schreef Erasmus een bijzondere brief die uniek is in zijn oeuvre. Hij schreef een brief aan Lambert Grunnius, een fictieve pauselijke secretaris, waarin Erasmus de jeugd van Floris beschrijft (Erasmus zelf) en zijn broer Anton (Erasmus’ broer Pieter). Hij vertelt hoe Floris tegen zijn zin moest intreden bij de augustijner kanunniken en hoe hij nu dispensatie wenst te ontvangen. Erasmus verzoekt Grunnius om de zaak van Floris bij de paus te bepleiten. De brief wordt vervolgd door een antwoord waarin Grunnius meedeelt dat de paus de gevraagde dispensatie verleent.
In het echte leven werd de fictieve brief met het daadwerkelijke verzoek om dispensatie verstuurd naar paus Leo X. Het was niet voor niets, want Erasmus kreeg antwoord van de paus;
Beminde zoon, groet en apostolische zegen. De eerzaamheid van je leven en karakter en andere bewijzen van je prijzenswaardige oprechtheid en deugd…brengen ons ertoe je speciale gunsten en voorrechten te verlenen. Daarom willen we jou…genadig onze gunst tonen en je op de voorwaarden van deze brief vrijstellen en als vrijgesteld verklaren van alle kerkelijke sententiën, censuren en straffen van excommunicatie, opschorting of verbod en alle andere straffen die jou zijn opgelegd bij wet…
Zo gaat het nog even door want de paus is lang van stof maar het is een opmerkelijk inkijkje in de geschiedenis. Zo zijn er veel meer en dat is het aantrekkelijke van deze correspondentie. Het biedt een venster op de geschiedenis van de wereld waarin wij leven. Zo is er een uitgebreide correspondentie met de Franse humanist Guillaume Budé. Die heeft te maken met de oprichting van het Collège Royal, de voorloper van het Collège de France, een beroemd onderzoeksinstituut in Parijs.
De brieven maken ook duidelijk dat Erasmus nogal wat teweeg brengt in Europa. Hij ontvangt brieven waarin hem om uitleg van zijn standpunten wordt gevraagd, zoals van de Duitse hoogleraar theologie Hieronymus Dungersheim. Zo wordt je heel direct betrokken bij de geloofsbeleving in die tijd.
De correspondentie bevat niet alleen brieven van Erasmus, maar ook brieven aan Erasmus en zelfs brieven van anderen over Erasmus. Het zal niet verbazen dat er veelvuldig bijbelteksten aangehaald worden en onderaan de brieven wordt consequent de vindplaats in de bijbel vermeld. Ik zoek niet alles op maar als de geestelijke en hoveling Hieronymus Emser Erasmus een ‘uitverkoren vat’ noemt kijk ik toch even in Handelingen 9;15 wat hiermee bedoeld wordt. Ook Erasmus’ eigen verzameling van Latijnse en Griekse spreuken, de Adagia, wordt veelvuldig geciteerd, meer nog door anderen dan door hemzelf zoals wanneer de Nijmeegse humanist Gerard Geldenhouwer aan Erasmus schrijft;
Het bevalt me goed dat je de theoloog Michael wel mag; misschien heeft hij dat te danken aan zijn leermeester Lebrixa, want het is erg belangrijk door wie je in je jeugd wordt opgeleid. Maar dit is het zwijntje dat Minerva onderwijst.
Waarmee Geldenhouwer zegt dat hij Erasmus verder niets te leren heeft.
Erasmus brengt ook mensen bij elkaar en dat blijkt uit correspondentie van de Engelse jurist Cuthbert Tunstall aan de eerdergenoemde Franse humanist Budé. Tunstall was geïnteresseerd in oude munten waarin Budé gespecialiseerd was. Verder staan er brieven in die gebruikt zijn als voorwoord bij uitgaven, zoals die van Erasmus over Suetonius waarin de levens worden beschreven van Romeinse keizers die regeerden tussen 117 en 284.
Genoeg te lezen en te beleven in dit deel en ik wil u niet de alledaagse beslommeringen onthouden van Erasmus en de zijnen, want dat zijn ook mooie delen tussen de theologische beschouwingen door. Zo schreef hij zijn goede vriend de staatsman Thomas More over hoe zijn portret werd geschilderd samen met dat van Pieter Gillis, de gemeentesecretaris van Antwerpen;
Met mij ging het uitstekend, totdat de dokter, Joost mag weten hoe, op het idee kwam mij enige pillen voor te schrijven om mijn gal te reinigen en wat hij me aan doms aanraadde, volgde ik, nog dommer op. De schilder was al aan mijn portret begonnen, maar toen ik na het slikken van de medicijnen bij hem terugkeerde, weigerde hij te geloven dat het mijn gezicht was.
Tenslotte kwam Guy Morillon, secretaris van Jean le Sauvage, hoveling van Karel V er maar amper toe om Erasmus te schrijven, getuige het einde van zijn brief;
Het overige, wat voor u van belang kan zijn, kunt u beter horen als u hier zelf bent. Mijn vrouw roept me steeds weer naar bed. Vaarwel, heer.
Het zijn maar twee jaar uit het leven van Erasmus maar er valt veel te halen en te genieten uit deze brieven. Gelukkig heb ik nog een paar delen in het vooruitzicht.
Vertaling: M.J. Steens (