Koos van Zomeren
Auteur de Otto's oorlog
A propos de l'auteur
Crédit image: Koos van Zomeren - Photo: Liesbeth Sluiter
Œuvres de Koos van Zomeren
Het requiem van Verdamme 6 exemplaires
De grote droogte in waterland : een kijk- en leesboek over Nederlandse natuurreservaten (1980) 4 exemplaires
De Vernieling 2 exemplaires
Stukjes Gelderland 2 exemplaires
IJsselstraat 3 2 exemplaires
De nodige singels en pleinen 2 exemplaires
De wielerkoers van Hank 1 exemplaire
De krant op het stuur 1 exemplaire
Terloops te water 1 exemplaire
Roman in Brummen 1 exemplaire
Oeuvres associées
De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 250 verhalen (2005) — Contributeur — 74 exemplaires
De schrijversmarkt of een schrijver is ook maar een mens — Contributeur — 11 exemplaires
Als een god in Friesland — Contributeur — 6 exemplaires
Étiqueté
Partage des connaissances
- Nom canonique
- Zomeren, Koos van
- Nom légal
- Zomeren, Peter Jacob van
- Autres noms
- Kavezet, P.
- Date de naissance
- 1946-03-05
- Sexe
- male
- Nationalité
- Nederland
- Lieu de naissance
- Velp, Gelderland, Nederland
- Lieux de résidence
- Velp, Gelderland, Nederland
Woerden, Utrecht, Nederland
Arnhem, Gelderland, Nederland - Études
- H.B.S.
- Professions
- Auteur
Journalist
Essayist
Columnist
Recensent
Vertaler Duits - Prix et distinctions
- Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs voor Natuurbehoud (2002)
Sjoerd Leikerprijs (2004) - Courte biographie
- Koos van Zomeren was jarenlang werkzaam in de journalistiek (o.a. NRC Handelsblad en Nieuwe Revu) en schreef in de jaren zeventig en tachtig diverse thrillers. In 1965 debuteerde hij met gedichten: De wielerkoers van Hank Zijn tweede dichtbundel is getiteld Ik heet welkom.
Zijn oeuvre is vanaf 1965 uitgegroeid tot bijna zestig titels, grotendeels verschenen bij De Arbeiderspers. Binnen dat oeuvre nemen natuur en landschap (en wat daar allemaal onder verstaan wordt) een vooraanstaande plaats in
Membres
Critiques
In this selection of columns written for NRC in the early nineties, journalist and novelist van Zomeren goes in search of the kind of things that make the Netherlands "nothing special, but in a very special way", and in particular the way the country has changed during his own lifetime. He has a very enjoyable approach to his work: very often he doesn't find what he's hoping to, but he reports what he has found, and makes something interesting out of it.
We get to read — amongst all sorts of other things — about ferrymen, radical students, people with dementia, people who live at the top of a tower-block, a farmer who still works with horses, another who breeds Blaarkop cattle, the gibbons in a zoo, a court hearing, a firm that makes water-slides and another that makes liquorice "drop", the Begijnhof in Amsterdam, the new village of Zeewolde, and all the houses the author lived in during his childhood in and around Arnhem. Each piece is illustrated with a photograph, usually subtly ironic, by Freddy Rikken.… (plus d'informations)
We get to read — amongst all sorts of other things — about ferrymen, radical students, people with dementia, people who live at the top of a tower-block, a farmer who still works with horses, another who breeds Blaarkop cattle, the gibbons in a zoo, a court hearing, a firm that makes water-slides and another that makes liquorice "drop", the Begijnhof in Amsterdam, the new village of Zeewolde, and all the houses the author lived in during his childhood in and around Arnhem. Each piece is illustrated with a photograph, usually subtly ironic, by Freddy Rikken.… (plus d'informations)
Korte verhalen en gedichten over het dagelijks leven en het menselijk bestaan
Een jaar werk over de natuur, met columns en radiopraatjes. Koos van Z. is pessimistisch over de natuur en vooral de invloed van de mens. Dat maakt dit boek af en toe lastig te lezen. Wel hele mooie stukken over Rob Bijlsma en natuuronderzoek, de hond Stanley (en Rekel komt natuurlijk regelmatig in de gedachten) en de twee kleinzoons die kort na elkaar worden geboren. Ik herinner me het koude voorjaar van 2010 nog goed, blijkbaar ging er ook een hele koude winter aan vooraf.
Listes
Vous aimerez peut-être aussi
Auteurs associés
Statistiques
- Œuvres
- 73
- Aussi par
- 4
- Membres
- 749
- Popularité
- #33,951
- Évaluation
- 3.4
- Critiques
- 13
- ISBN
- 102
- Langues
- 3
Het is ook de weergave van een leven lang schrijven over de natuur. De stukken beslaan de periode 1977-2020 en variëren van stukken uit de Nieuwe Revu en stukken in het NRC Handelsblad tot aan dagboekaantekeningen en lezingen die de auteur gaf. Ook gebruikt hij materiaal voor boeken die hij schreef, waardoor u in kort bestek veel bijleert over bomen, hazelwormen en orchideeën. Pure winst lijkt me dat.
Omdat de eerste stukken toch een tijd terug werden geschreven kunt u ook de ontwikkeling van de stand der natuur meemaken. Zo was het eind jaren zeventig bedroevend gesteld met de zeehonden in de Waddenzee, was de wolf nog in geen velden of wegen te bekennen en zaten de rivieren vol plastics en zware metalen. Veel is ten goede veranderd, hoewel in het geval van de wolf de meningen aardig verdeeld zijn.
Dat ‘ten goede veranderd’ wordt ook direct door Van Zomeren genuanceerd. Natuur in Nederland is altijd natuur door mensen beïnvloed. Los van het feit dat wij zo graag in onze ‘natuur’ ATB-en, Nordic walken of willen paardrijden, ligt de natuur die er ligt omdat wij dat willen. De Oostvaardersplassen en de Hoge Veluwe zijn daar prima voorbeelden van.
Van Zomeren geeft zelf talloze voorbeelden van de veerkracht van die natuur, al of niet noodgedwongen. Ik had nog nooit van het mereleffect gehoord. Een fenomeen dat erbij wordt gehaald door een mysterieuze ommekeeer in het gedrag van de steenmarter. Die ging zich ineens anders gedragen zoals ook de merel, die begin vorige eeuw nog een schuwe bosvogel was maar plotseling zijn mensenvrees aflegde en in parken en tuinen verscheen, waardoor hun aantal explosief toenam (u merkt, toch ineens een vogel en daar kom ik op terug).
Het is een te rijk boek om alles te bespreken, maar u wilt lezen over de verfazanting van de natuur, over het temperament van het Limousin-rund, over een Willem Dreeshuis voor dassen en hoe pissebedden ons de subtiliteiten van het leven laten zien. Van Zomeren maakt ook duidelijk dat het stikstofprobleem niet uit de lucht komt vallen, begin jaren negentig schrijft hij er al over.
Hij schrijft ook nuancerend en relativerend over de wonderen der natuur en dat levert mooie stukken op;
Oversekst kun je de natuur moeilijk noemen. Zij is uitslúítend seks. Van kelder tot zolder is de schepping volgestouwd met geslachtsorganen…Halsbrekende toeren worden uitgehaald om zaadjes bij eitjes te brengen. Wetten van zelfbehoud worden in de paartijd met voeten getreden…In feite is voortplanting een omslachtige vorm van zelfvernietiging. Sommige dieren werken zich letterlijk dood om hun nakomelingen tot wasdom te brengen…En: hoe hoger het dier, hoe knellender de slavernij. De zalm crepeert meteen na het paaien, de chimpansee zeult jarenlang met een zelfzuchtig jong door het woud.
Aldus de auteur en wellicht herkent u zelfs de natuur in uzelf of uw omgeving. Hoezeer hij ook gesteld is op de natuur, hij verzucht ook wel eens ‘waartoe dient het allemaal?’. Iedereen wil prooi of is prooi en plant zich voort, alleen maar om weer opnieuw te beginnen. Van dieren houden is mooi, maar moeten we niet van mensen houden en van welke dan?
Je kunt nu wel van Hutu’s én van Tutsi’s houden, maar ik geef je op een briefje dat dat noch door Hutu’s noch door Tutsi’s wordt gewaardeerd.
Het leest allemaal als een trein. Een eye-opener was het uitgebreide stuk over bomen. Zo lijkt een bos een prima plek voor een boom, in ieder geval voelt een bos zonder bomen niet goed. Maar anders dan een idyllische plek voor deze natuurverschijnselen is het eerder een plek waar bomen elkaar de tent uitvechten. Er vinden heuse lucht- en grondgevechten plaats om licht, lucht en water.
U leert over de berk en de den. Dat zijn de pioniers omdat hun zaden zich verspreiden met de wind. Met de eik is dat anders. Eikels moeten door dieren vervoerd worden zoals Vlaamse gaaien en eekhoorns. Daar komt bij dat de eik zijn eigen vestigingsplaats verziekt. Een eik groeit niet onder een eik. Een beuk wel. Die zorgt voor goede grond voor zichzelf en daarom hebben we eindeloze beukenbossen. Stapt de beuk ergens in, dan is het beuk forever.
Verder wilt u weten dat bomen onder de grond net zo afsterven als boven de grond, dat alle lindebomen in Nederland en Vlaanderen afstammen van zo’n twintig oerbomen, dat bomen lichtbladeren en schaduwbladeren hebben, wat bomen in de stad moeten ondergaan en waar ze volgens ons aan moeten voldoen en dat een boom ook aan noodbloei kan doen.
In een volgend verhaal leest u weer over mannen die zes weken lang in Scandinavië naar een levendbarende hagedis gaan zoeken of neemt Van Zomeren u mee naar de hazelmuis;
De hazelmuis is het leukste dier van Nederland. Normaal kom je muizen in de natuur bij toeval tegen – je ziet iets wegroetsjen in de buurt van je schoenen en dat wás er dan eentje. De hazelmuis echter heeft een duidelijke verblijfplaats. Je kunt hem bezoeken. Bij beleefd aanbellen verschijnt hij bij de voordeur. Hij kijkt je, zo klein als hij is, met zijn grote fluwelen slaapogen recht in je gezicht en wacht af. Of je soms een boodschap hebt.
Te mooi om waar te zijn denkt u, maar het blijkt dat het in grote lijnen echt zo werkt. Er valt veel meer te vertellen over dit boek maar gaat u dat vooral zelf lezen. En die vogels? Natuurlijk komen die voorbij. Niet als hoofdonderwerp, het stuk over de klapekster gaat vooral over de prooien die hij op allerlei doornen spietst, maar soms toch gewoon even als vogels;
Net boven de einder jakkerde een sliert eidereenden: eidereenden weten altijd de indruk te wekken dat ze nodig ergens heen moeten.
Zelf loop ik met enige regelmaat door onze ‘natuur’. De Veluwe, de Oostvaardersplassen, het Fochteloërveen, De Biesbosch, De Moerputten; ik houd van die plekken en door boeken als die van Koos Van Zomeren weet je toch steeds beter waar je op moet letten.… (plus d'informations)