Paul Verhaeghe

Dit was het eerste boekje dat ik las van Paul Verhaeghe, en dat had ik beter niet gedaan. Verhaeghe heeft een behoorlijke reputatie vanwege zijn gedegen, kritische analyses van onze maatschappij, politiek en economie en de negatieve effecten die die hebben op onze psychologische huishouding. Dit boekje, amper 130 pagina’s heeft alles van een pamflet, geschreven in juni 2020, dus nog tamelijk in het begin van de corona-pandemie. Net als het boekje van Paolo Giordano (In tijden van besmetting° lijdt het dus aan kortademigheid.
Er staan zeker interessante, pertinente opmerkingen in, zoals de waarschuwing om voorzichtig te zijn met het vergelijken van corona-cijfers. Maar Verhaeghe ontpopt zich vrij vlug tot een nogal drammerige zwartkijker, met een erg neomarxistisch aandoende analyse van onze kapitalistische economie. Het is niet dat zijn redenering helemaal geen hout snijdt, ik hou gewoon niet van dat betweterig toontje dat vooral arrogantie uitademt, alsof elk woord dat hij uitkraamt onweerlegbaar is. Het helpt ook niet dat er regelmatig taalfouten opduiken of factueel verkeerde informatie (zoals de kleine IJstijd die hij in de 15de eeuw situeert). Wellicht had ik er beter aan gedaan eerst de andere boeken van Verhaeghe, waar hij zich op eigen terrein houdt, te lezen.… (plus d'informations)