Katie Roiphe

Ergens in het derde hoofdstuk vroeg ik me af of het wel een goed idee was, één boek over zeven 'huwelijken'. De focus ligt maar op een aspect van het leven: de liefde. Wat met al de rest? Zeker als het over kunstenaars gaat en hun werk grotendeels buiten beeld blijft.

Uiteindelijk valt het wel mee, vooral omdat alle levens zich afspelen in hetzelfde tijdsgewricht en hetzelfde sociale milieu, met Ottoline Morell als spilfiguur. De personages verkeren in dezelfde kringen. Roiphe had er een sociologische studie van kunnen maken. Hoe komt het dat in het Engeland van de vroege twintigste eeuw zoveel schrijvers het klassieke huwelijk in vraag stellen, niet (alleen) in schrift, maar ook in praktijk? Maar ook zonder analyse blijft het boeiende lectuur. Ook al omdat Roiphe echt wel probeert haar personages te begrijpen.

In het hoofdstuk over Vanessa Bell wordt duidelijk hoe dankbaar het is om schrijvers als onderwerp te nemen. Ze zijn erop getraind hun gevoelens en gedachten onder woorden te brengen, in hun publicaties, maar ook in brieven en dagboeken. Schilders zoals Vanessa Bell en Duncan Grant komen niet zelden woorden te kort.

Als je tijd hebt, ga dan op zoek naar de biografieën. Maar als je die niet hebt, is dit een interessant inkijkje in een boeiend milieu in een boeiende periode.… (plus d'informations)

I think everyone will find something to relate to in this book. There will be one (or more) stories you will find meshes with your own approach to life and death, and there will be one (or more) stories that are completely antithetical to you.

No matter what, the stories are presented in a way that is completely factual but still provides a great deal of insight. I though the author did an amazing job of presenting the stories in a very personal way without putting herself between the reader and the subject.… (plus d'informations)