Maximiliaan P.J. Martens

Ik weet niet waarom, maar tot nu toe zag ik Hubert en Jan Van Eyck als over het paard , te zoetgevooisde schilders. Okay, technisch stonden ze een stuk verder dan de Middeleeuwen, maar met hun vrome scenes kon je ze moeilijk in de Renaissance plaatsen. Dit boek maakte me duidelijk dat het allemaal veel genuanceerder ligt. Natuurlijk zijn hun thema's door en door Middeleeuws, maar hun techniek, en vooral de levensechtheid van wat ze schilderden, ademt al de volgende periode uit.
Wat een mooi boek is dit, en wat een wonderlijke schilders waren Jan en Hubert (al komt Jan natuurlijk veel meer in beeld, over Hubert weten we nauwelijks iets). Ik moet dringend de lopende internationale tentoonstelling in Gent bezoeken.… (plus d'informations)