Photo de l'auteur
2 oeuvres 10 utilisateurs 1 Critiques

Œuvres de Bart Heirweg

Étiqueté

Partage des connaissances

Il n’existe pas encore de données Common Knowledge pour cet auteur. Vous pouvez aider.

Membres

Critiques

Ik schreef onlangs nog, bij mijn bespreking https://bjornroosebespreekt.blogspot.com/2023/01/vanmols-hoop-erwin-vanmol.html van Vanmol’s hoop van Erwin Vanmol, dat “ik (…) er nooit een gewoonte van gemaakt [heb] om (...) louter uit beeld bestaande werken te bespreken”, maar wijk nu al voor de tweede keer op korte termijn af van die (niet-)gewoonte. En er staan in Dardennen van Bart Heirweg óók wel wat teksten, maar die vallen zodanig in het niet ten opzichte van het beeldmateriaal dat die geen excuus mogen heten. Wat dan wel?

Wel, ten eerste het feit dat ik een paar weken terug voor het eerst sinds een aantal jaren (pre-Covid, zeg maar) weer eens naar de openbare bibliotheek geweest ben. Geen echt zinnige activiteit als ik dat zou doen om er boeken te halen – mijn bibliotheek thuis vult zich door blijvende aankopen immers nog steeds bijna even snel aan als ik ze kan lezen -, maar ik haal er ook wel eens cd’s en dvd’s, en die laatste kunnen er tegenwoordig gratis ontleend worden, dus da’s mooi meegenomen voor iemand die geen tv-abonnement heeft en toch eens per week een uurtje naar “iets” wil kijken.

Ten tweede het gegeven dat ik (en da’s nauwelijks veranderd ten opzichte van de periode pre-Covid, al heb ik het – wegens niet “gevaccineerd” en niet bereid me aan onzinnige tests te onderwerpen – een jaartje quasi moeten laten in 2021) nogal reislustig ben.

Ten derde de “omstandigheid” dat ik graag en veel fotografeer. In die zin dat ik op dit moment bijvoorbeeld nog bezig ben met het verwerken van mijn foto’s van het reisje van een week dat we deze winter ondernamen naar Bretagne, een reisje waarvan ik terugkwam met een oogst van meer dan 2000 lichtdrukmalen. Daarvan zullen er uiteindelijk wellicht slechts een 700-tal overblijven, maar dat verandert niks aan de feiten.

Combineer die drie en je krijgt dit: ik zie terwijl ik in de bibliotheek langs de afdeling Toerisme dwaal, een afdeling waar ik me – ondanks het feit dat ze uit boeken bestaat – bij tijden enigszins toe aangetrokken voel vanwege het feit dat ze wel eens inspiratie kan bieden voor een volgende reis, een boek liggen met een mooie luchtfoto op de cover, dus neem ik het even in mijn handen. Binnenin ontdek ik als eerste zin van de introductie (want er staat toch wel een béétje tekst in) “Dit boek is geen gids”, vind dat grappig (omdat het, zoals gezegd, bij de afdeling Toerisme ligt), maar heb intussen ook gezien dat het wél barstensvol foto’s zit (“150 beelden” volgens de achterflap), en besluit het mee te nemen.

Waarmee Dardennen van Bart Heirweg meteen het eerste fotoboek óóit wordt dat ik in huis haal – en dan bedoel ik: een boek gevuld met de foto’s van een ander -, wat voor iemand die van fotograferen een van z’n meest tijdsvretende hobby’s gemaakt heeft toch wel verbazingwekkend mag genoemd worden, maar toch ook weer niet: dit soort boeken, uiteraard gedrukt op dik papier en eigenlijk vooral geschikt om blijvend op je leestafel te leggen en er af en toe in te bladeren, is in de regel ontzettend duur (al valt dat met een prijs van zo’n dertig euro in dit geval nog wel mee) en kom je zelden tegen op rommelmarkten of in kringwinkels. Terwijl die laatste zijn waar ik het grootste deel van mijn boeken koop en die eerste altijd al vól ligt.

Enfin, ik heb het mij niet beklaagd dat ik het boek geleend heb. Het feit dat het tweetalig Nederlands-Frans is (behalve in zijn titel dan, want Dardennen kan dan wel slaan op “D’Ardennen”, zoals dat in Vlaanderen wordt gezegd, maar onmogelijk op “Les Ardennes”) heeft nauwelijks een paar bladzijden toegevoegd aan het geheel en voor het bekijken van de knappe natuurfoto’s - de ene keer paginagroot of groter afgedrukt, de andere keer wat kleiner – maakt het niet uit welke taal je spreekt, de foto’s spreken hun eigen taal: de taal van een knap landschap, of knappe stúkken landschap, gefotografeerd op het juiste moment met het juiste materiaal, en bewerkt met de daartoe geschikte software. Ja, Heirweg is, zoals in het boek vermeld wordt, “Nikon-ambassadeur voor België en Luxemburg” en ook los daarvan “professioneel natuur- en landschapsfotograaf”, maar dit soort foto’s maak je niet met een gsm en ze komen al evenmin vers uit de camera op de pagina’s van een boek terecht. Ik steek zelf eigenlijk niet genoeg tijd in het nemen van mijn foto’s (ik fotografeer meestal on the go en ben nog maar zelden op een vooraf gekozen moment naar een vooraf gekozen plaats gegaan om te fotograferen), maar het moge duidelijk zijn dat Heirweg niet alleen dankzij Photoshop (ik neem aan dat hij als beroeps geen gebruik maakt van het door mij gebezigde Affinity Photo, al zijn er intussen kennelijk wel degelijk beroepsfotografen die dat doen) aan die mooie resultaten komt. Hij heeft het in een vooraan in het boek gepubliceerd citaat over “een uitnodiging (…) om doelloos rond te dwalen, te ontdekken en te beschermen”, maar dat is blijkens de cijfers die hij twee bladzijden verder publiceert niet hoe hij aan zijn foto’s is geraakt: “86 zonsopgangen gefotografeerd”, “10 nachten doorweekt of onderkoeld in mijn auto geslapen”, “2,5 uur: het kleinste aantal uren slaap voor een shoot”, “38,353 foto’s genomen”, “3.30 uur: vroegste wekker voor een fotoshoot”, “7 maal naar één plek teruggekeerd voor het ideale shot”. Als ik op een plek ben, dan ben ik al tevreden als er een min-of-meer goed shot te maken is. Maar ik ben dan ook een amateur en bijlange niet genoeg gefixeerd op fotografie om méér te worden dan dat.

Bovendien… “Nikon-ambassadeur” wordt je niet door met een eeuwenoude 3200, een iets jongere 3500, en twee lenzen (Nikkor 18-55 en Nikkor 70-300) rond je nek te lopen, maar door “gemiddeld 15 kg tot maximaal 32 kg gewicht mee [te] dragen”, waaronder duidelijk niet alleen “fototas, statief”, maar ook bijvoorbeeld een drone. Ik héb een goed statief, ik heb een Tamron 150-600, ik heb een hele hoop andere prutsen, én een speciaal voor al dat materiaal gemaakte rugzak, maar ik ga er beslist niet mee op stap als ik op reis ben en ook niet als ik met mijn vriendin des zondags een wandeling ga maken. Wat wil zeggen dat ik er nóóit mee op pad ga, want dat zijn de dingen die ik doe in mijn vrije tijd. En zelfs al zou mijn vader me, zoals die van Bart Heirweg, “in de laatste dagen van zijn leven de wijze raad (…) [ge]geven [hebben] om mijn passie en dromen na te jagen” (quod non, mijn vader was niet al te gelukkig met het feit dat ik m’n eigen goesting gedaan had wat beroepskeuzes betreft), dan was ik nog geen fotograaf geworden. Jezelf kunnen verkopen, is een zeer belangrijk deel van de artiestenstiel (en fotografen zijn artiesten), en ik ben niet zo goed in mezelf verkopen.

Maar ik kan er wél van genieten als iemand mooi werk levert en dat is wat Bart Heirweg met de honderdvijftig in Dardennen opgenomen foto’s heeft gedaan. Ook al is er dan één technisch minpuntje aan dit boek: bij de foto’s zelf staat hoogst zelden vermeld waar ze genomen zijn. Om dat te weten te komen, moet je (telkens) achteraan in het boek gaan kijken en dan nog zal je niet veel leren van vermeldingen als “20-21: Lesse / Rochefort, Namen”, “124: Mistige heuvelflank / Rochehaut, Luxemburg”, of “176-177: Vallei van de Lesse / Wavreille, Namen”. Om er écht achter te komen waar de foto’s genomen zijn, moet je wellicht ook die “gemiddeld 15 km (…) per shoot (of 20.000 stappen)” wandelen en dat doet natuurlijk (neem ik aan) geen kat. Misschien is dit boek dus uiteindelijk tóch “geen gids”, maar “een uitnodiging. Om doelloos rond te dwalen, te ontdekken en te beschermen”. Al zijn er beslist, ondanks alles, ook plaatsen in Vlaanderen waar nog mooie landschappen en natuur te trekken vallen.

Björn Roose
… (plus d'informations)
 
Signalé
Bjorn_Roose | Jan 26, 2023 |

Statistiques

Œuvres
2
Membres
10
Popularité
#908,816
Évaluation
½ 4.5
Critiques
1
ISBN
2