Vilma Sindona Eichholz

Vilma Sidona Eichholz naskiĝis en 1926 al gekuracistoj en Silezio, Germanio. Spertinte okcidentajn bomboj dum la milito kaj post 1945 malliberiĝon kaj kun 20 milionoj da aliaj Germanoj forpeliĝon el siaj hejmregionoj, ŝi fariĝis pacifistino. En 1952 Sindona konatiĝis kun Esperanto per sia posta edzo, Rüdiger Einhholz. Esperanto estis por ŝi la unua paŝo por atingi pli pacan mondon. Studinte lingvojn kaj interpretinte jam kvar el ili, ŝi lernis kaj baldaŭ instruis Esperanton laŭ la Ĉe-metodo.

En 1953 la juna paro elmigris al Kanado. Iliaj tri infanoj Alko, Suna kaj Brila, parolis denaske la Esperantan, Germanan kaj Anglan. Sindona instruis lingvojn en po du landoj de tri kontinentoj. Ŝi estis estraranino en la tut-Kanada pacmovado 'Voice of Women', kiu uzis oficiale ankaŭ sian Esperantan nomon 'Voĉo de Virinoj' (VdV). En ties tutmonda konferenco, kiu ellaboris la planojn por la de VdV iniciatita 'jaro de Internacia Kunlaboro', Sindona sukcesis, ke ŝia por-Esperanta rezolucio estis unuanime akciptita kaj transdonita al UN.

Dum la lasta jaroj ŝi dediĉis sin al verkadp de sia ampleksa kurso por geknaboj "En novan mondon", kiun ŝi elprovis en 1983/84 en Ĉinio. Kvankam la kurso kondukas al flua regado de la parolata lingvo, ĝia ĉefa celo ne estas la lingva sed idialisma: gvidi la junan generacion al pli harmonia kunvivado: -en novan mondon.