Georges Eekhoud (1854–1927)
Auteur de Escal-Vigor
A propos de l'auteur
Crédit image: Félix Valloton (1865-1925)
Œuvres de Georges Eekhoud
Servokapabla! Marcus Tybout 3 exemplaires
Escal-Vigor 2 exemplaires
Le Terroir Incarné 1 exemplaire
Nové Kartágo 1 exemplaire
La Aŭkcio de la Mizeruloj 1 exemplaire
Bernard Vital 1 exemplaire
Noua Cartagina 1 exemplaire
Pages choisies / Eekhoud, Georges 1 exemplaire
Mes communions 1 exemplaire
Proses plastiques 1 exemplaire
Voyous de velours ou l'autre vue suivie de "Un savoureux enfer" ou La naissance d'un roman (2015) 1 exemplaire
Mon bien aimé petit Sander: Lettres de Georges Eekhoud à Sander Pierron (1892-1927) suivies de six lettres de Sander (1993) 1 exemplaire
Hiep-Hioup 1 exemplaire
Oeuvres associées
Pathologieën : de ondergangen van Johan van Vere de With (1908) — Avant-propos, quelques éditions — 19 exemplaires
Étiqueté
Partage des connaissances
- Date de naissance
- 1854-05-27
- Date de décès
- 1927-05-29
- Sexe
- male
- Nationalité
- Belgium
- Lieu de naissance
- Antwerp, Belgium
- Lieu du décès
- Schaarbeek, België
- Professions
- novelist
poet - Relations
- Pierron, Sander (lover)
Membres
Critiques
Count Henry of Kehlmark falls in love with Guidon Govaertz, a poor farmer’s young son.. He teaches the boy to read and write, to draw and to paint and develops a sexual relationship with him. Everyone disapproves of what is going on behind closed doors in the castle of Escal-Vigor. Guidon is attacked, the Count comes to rescue and both are killed.
Listes
Vous aimerez peut-être aussi
Auteurs associés
Statistiques
- Œuvres
- 30
- Aussi par
- 2
- Membres
- 133
- Popularité
- #152,660
- Évaluation
- 3.5
- Critiques
- 2
- ISBN
- 30
- Langues
- 3
Citaĵo
„ Amo al la suferantoj kaj mizeruloj. La tradukanto havas fluan stilon. Li tro-, eĉ misuzas afiksojn. ”
— 1931, Rózsi Göndör, Literatura Mondo, paĝo 70
Citaĵo
„ La du noveloj montras intencitan krudecon kaj ŝajnan kontenton malkovri la malbonojn de nia socio, la beston en la homo koro. Ili atingas tiel fortan imprespovon. Kiel la juna senkulpa kamparano estas korpe kaj anime venenigita de la militservo kaj kazerna vivo, ĝis memmortigo ĉion solvas, jen la unua. Kiel vilaĝa Don Juano preferas esti sovaĝe buĉata de la parencoj de delogita kaj perfida junulino anstataŭ akcepti edziĝon kun ŝi estas la dua. Krom kelkaj naciismoj kredeble laŭvortaj tradukoj, la teksto indas je la bela kolekto, kien ĝi enviciĝis. ”
— 1927, Historio de Esperanto II, paĝoj 624-625… (plus d'informations)