Hafid Bouazza (1970–2021)

(In 'English' below)

Luister.

Bloemrijk, maar dat is zo'n Hollands woord. Sensueel. Hooglied. Mysterieus, overdadig, de taal altijd helder; Hier storen de vele bijvoeglijke naamwoorden niet. Poëzie.
Een geschilderd toneelstuk, niet lineair, sferen. Laat het over je heen komen. Wolken doorzichtige sluiers en dito draperieën, met doorkijkjes, tekeningen. Daartussen de nuchtere werkelijkheid, stoffig en hard, bits of liefdevol. Lees het meerdere malen.
De geuren van de oases, bergen de kust. Specerijen, vruchten, vlees. De kleuren van de hemel, de gaarde, de huid. de sfeer van duizend en een nacht in een (financieel) arm dorp in Marokko. Je ziet het niet alleen voor je, je voelt en ruikt het ook.

Het boek is verdeeld over vier delen, elk weer verdeeld in drie hoofdstukken, aan het eind van de eerste twee delen sterft er een voor Baba Baloek belangrijk persoon. Aan het einde van het derde deel is er een vrucht in een schoot.
Ik kon bij het lezen voor de eerste keer niet helemaal het eigenlijke verhaal, dat mede door metaforen verteld wordt, eruit halen. Een coming of age is het ook. De jonge Baba Baloek die in het tweede deel als soort wees door de oude tweeling en een jonge vrouw al geitenhoedend volwassen wordt.Het derde deel is het enige dat zich afspeelt in Amsterdam: Een confrontatie tussen de sfeer, levenswijze en opvattingen van de twee plaatsen.
Titel: het dorp, gebied, genoemd naar de woorden op de brieven - bezorgd door de postbode op een rode rammelende Solex - die nooit gelezen worden: Par Avion, later ook gebruikt voor Amsterdam. (volgens anderen alleen Amsterdam en niet het dorp)
Mooi: verscheidene hoofdstukken beginnen met: Luister. - Hoor de stem van het boek, laat je het vertellen - . Deel vier begint met : "Kijk dan!"
Om het uitgebeelde steeds te laten bezinken heb ik het boek niet achter elkaar uitgelezen. Dit boek komt op de lijst 'herlezen'.

"Op de dag voor zijn vertrek keek Baba Baloek uit over zijn vijgenbomen in de vallei Abqar als een reiger over zijn waterrrijk, de verdrietige koning. De avond was geel en blauw en werd bescheiden gevuld door de bellen van zijn twee magere geiten die onder de bomen kauwden, in gezelschap van de ezel." (blz 23 uitgave 2003).

"De aanwezigen zaten op statische tapijten behaaglijk tegen de muren geleund. Het theehuis was een verzameling van blote voetzolen en geslurp, de ingang werd gevuld door een drom van muiltjes, en de wierook die er brandde kon de voeten- en zweetgeur maar nauwelijks verdrijven. " ( blz. 143 )

Het citaat dat gebruikt is voor de Talens schilderwedstrijd van 2005:
"In de mirage werd Paravion geboren, een spel van trillende lijnen en zwemmende kleuren. De kerktorens zwegen tegen een achtergrond van gebochelde wolken, de klokken waren oud en het nauwelijks zichtbare verleden hoorden zij als het geluid van geitenbellen."

Listen to me. Listen to me.

Flowery, but that's such a Dutch word. Sensual. Song of Songs. Mysterious, exuberant, the is language always clear. Here the many adjectives don't disturb. Poetry.
A painted play, not linear, atmospheres. Let it come over you. Clouds of transparent veils and draperies, with vistas, drawings. In between, sober reality, dusty and hard, acrimonious or loving. Read it several times.
The scents of the oases, the mountains and the coast. Spices, fruits, meat. The colours of the sky, the earth, the skin. The atmosphere of a thousand and one nights in a (financially) poor village in Morocco. You don't just see it in front of you, you also feel and smell it.

The book is divided into four parts, each divided into three chapters, at the end of the first two parts one person important to Baba Balouk dies. At the end of the third part there is life in a womb.
When reading for the first time, I could not quite take out the actual story, which is partly told by metaphors. It is also a coming of age. The young Baba Balouk, who in the second part is an orphan by the old twins and a young woman, becomes a goat herding adult. The third part is the only thing that takes place in Amsterdam: a confrontation between the atmosphere, way of life and opinions of the two places.
Title: The village, area, named after the words on the letters - delivered by the postman on a red rattling Solex - that are never read: the French 'Par Avion', later used for Amsterdam. (According to others only Amsterdam and not the village)
Beautiful: Several chapters start with: Listen to me. - Hear the voice of the book, let you tell it - . Part four begins with: "Look!"
In order to let the depicted always sink in, I did not read the book one after the other. This book will be tagged as 'reread'.

"On the day before his departure, Baba Baluk looked out over his fig trees in the Abqar valley like a heron over his watery king, the sad king. The evening was yellow and blue and was modestly filled by the bells of his two skinny goats chewing under the trees, in the company of the donkey". (page 23 edition 2003).

"The attendees sat comfortably leaning against the walls on static carpets. The tea house was a collection of barefoot soles and slurp, the entrance was filled with a dream of slippers, and the incense burning there could barely dispel the smell of feet and sweat. " ( page 143 )

The quote used for the Talens painting competition in 2005:
"In the mirage Paravion was born, a game of vibrating lines and swimming colours. The church towers swayed against a background of hunchbacked clouds, the bells were old and the barely visible past they heard like the sound of goat bells".

Translated with www.DeepL.com/Translator (free version)… (plus d'informations)

È uno strano posto quello che fa da scenario ai ricordi di Hafid: un villaggio marocchino brulicante di bordelli, mendicanti, pescatori e moschee, descritto con l’affetto della memoria del bambino ma mediato con l’ironia dell’adulto trapiantato in una metropoli europea, Amsterdam. Nelle sue storie troviamo leader religiosi costretti a vietare la vendita di cetrioli e melanzane a causa delle loro potenziali applicazioni falliche, iniziazioni sessuali, spiriti maligni, strani eroi di guerra. Ma niente di tutto questo è gratuito. Bouazza ha un obiettivo preciso: mostrarci il grottesco del mondo in cui viviamo, in cui una cupa violenza è implicita nel permanere di austere tradizioni millenarie. Con le abili pennellate di una lingua poetica e ricercata, Hafid Bouazza intraprende un funambolico viaggio nella memoria, regalandoci un’opera dal fascino irresistibile.… (plus d'informations)

A complicated story, but therefore not uninteresting. Mocking with the reader's expectations, a punch line only comes at the end. Something like 'got you, didn't I'. And it worked out well, even after reading the interview, I was misled.
An interesting structure, layer on layer in layer, which made me feel like I got lost in the story while traveling.

I usually avoid reading comments or reviews before I take a book. I limit myself to the back of the book that I have in my hands.
But, while searching for Gorthoem and Neccor, I came across an interview with the writer.
Very interesting! https://www.nrc.nl/nieuws/2009/04/03/het-moest-als-vogelgezang-zijn-11707839-a25...… (plus d'informations)