Abdelkader Benali

Michaël Zeeman (1958 – 2009) wrote columns and essays for the Dutch newspaper de Volkskrant, as a journalist and for two years as the editor of the arts section. He wrote on on poetry, prose fiction and non-fiction, music, the theater, and visual arts. For a while was the paper's cultural correspondent in Rome. It was during this time the letters collected in Wie kan het paradijs weerstaan. Romeinse brieven were written.

Abdelkader Benali (1975) is a Moroccan-Dutch writer of novels and short stories, who also writes for de Volkskrant.

Wie kan het paradijs weerstaan. Romeinse brieven is a lively correspondance between these two writers. The letters are foremostly about literature and the arts in the Netherlands and Europe. Various authors and their books are discussed, for instance Annie Ernaux, who would go on to win the Nobel Prize nearly two decades later. However, the two writers also write about their personal lives.… (plus d'informations)

Raamvertelling, of eigenlijk alles in rondjes vertellende. vanaf verschillende kanten, om de personages, de gewoontes, het land te laten leven.
herhalingen. Het barst van de motieven.

nu de echte:
Het is niet het korte wonderlijke verhaal van die ene dag in Marokko dat Lamarat, inmiddels inwoner van Nederland, met de taxi heen en weer terug naar het dorp aan zee gaat. Het zijn de korte anekdotes, bekentenissen, de beschrijvingen van de bewoners, de gewoontes, de familiale geschiedenis in brokjes en beetjes die het boek maken. De kronkelige taal, die rondjes maakt, heen en terug, maakt vrolijk als de dansen en de lokale lekkernijen op een bruiloft. Taxichauffeur Chalid hoort het aan en zegt nooit wat hij denkt.
De blauwe cover is van Matisse.

'Er werd een feest gegeven in een huis, met overal flessen en glaasjes thee voor de gasten, aangeboden door de bruidegom, betaald door de broer, overal vlees met heel veel saus, aangeboden door de man die dankzij zijn vrouw ,... , ook naar de West verhuizen mocht' blz. 35

'De grote weg op. Hoe lang is nog de weg weg weg. Langs de kant van de weg zag Lamarat jongens op stenen zitten, achter stapels zwarte emmers met cactusvruchten, gele, rode en groene. Geef me een paar Dirham en je krijgt de hele emmer. Controleer wel altijd of er onder in de emmer geen bedorven spul is verstopt.' blz. 83

' ",... , dit zijn de enige twee waarheden in het leven en weet je waar ik ze vandaan heb, nou raad eens?" Lamarat raadde en raadde maar kwam er niet uit: "Toe maar , zeg het dan." "Uit het spel, uit de dobbelstenen; Hoe vaker ik gooi hoe meer helder momenten, hoe meer ik speel en hoe minder ik praat des te gelukkiger ik ben," ' blz. 114… (plus d'informations)