Novela curta que se le case dun tirón e escrita coa combinación de estilo indirecto con o directo libre, máis escaso, pero que nunca decae. Baseada en feitos reais, o narrador consigue crear un relato tan redondo que pese ao esperable das situacións non cae nunca nos lugares comúns.
Ameixeiras domina xa o xénero, e non só falo da novela negra, nin sequera da histórica, quizáis porque como el mesmo di na obra: "... a fabulación honesta dun escritor, con todas as súas limitacións, pode construír relatos máis verídicos ca os defendidos pola historia oficial”. Moi recomendable ( )