Dit vind ik 1 van de beste boekenweekgeschenken van de afgelopen jaren. Met 6 verschillende mensen toch een samenhangend verhaal schrijven. Je krijgt een mooi inkijkje in het gezin Chabot. Met veel tederheid, ook voor de hond Bril, je krijgt het gevoel dat dit gezin bij elkaar past ondanks de verschillen in persoonlijkheid. Wat mij betreft een geslaagd schrijf experiment. ( )

Boekenweekgeschenk van 2024, geschreven door alle leden van het gezin Chabot. Sommigen van hen zijn schrijver van beroep, anderen niet. Het overkoepelende thema in het boekje is familie (immers het boekenweekthema van 2024), waarbij de meeste van de gezinsleden dit thema benaderen vanuit de gedachte "alles verandert". Er wordt teruggeblikt op het verleden als hecht en wat besloten gezin, en vooruitgeblikt naar een toekomst waarin de zoons steeds meer hun eigen leven leiden en de ouders langzaam iets aftakelen. Dat de hond sterft past mooi in dat verhaal van afscheid nemen. Melancholie is een gevoel dat sterk over het boekje hangt. Het aardige is dat de thematiek vanuit de verschillende gezinsleden vanuit verschillende perspectieven en in behoorlijk verschillende stijlen wordt beschreven, waardoor het afwisselend is om te lezen. Ik las het met heel veel plezier, ook al heeft het me niet meteen geïnspireerd om meer te gaan lezen van 1 van de schrijvers uit dit gezin. ( )

Leuke geschiedenis van de familie Chabot, Vader Bart, Moeder Yolanda, zonen Sebastiaan, Maurits, Storm en Splinter, en hond Bril (naar Martin Bril). Leuk, geschreven door steeds een van de familieleden en ook door Bril. Bril overlijdt helaas aan ouderdom op het eind. Liefdevol naar elkaar, hecht. Het is het boekenweekgeschenk van 2024. ( )

Voor ik dit boekenweekgeschenk ging lezen, luisterde ik naar de podcast Nooit meer Slapen waarin de familie Chabot over dit boekje geïnterviewd werd. Het was een vrolijke, drukke bedoening, precies zoals ik dit gezin in zijn natuurlijke zijn ook voor me zie. Een gezin waarin de familiebanden zo hecht zijn dat ik me gelijk begon af te vragen hoe dat verder moet als een van hen er uiteindelijk niet meer zal zijn.

In Gezinsverpakking heeft ieder gezinslid een hoofdstuk voor zijn rekening genomen waarbij Splinter ook een extra hoofdstuk heeft geschreven uit hoofde van de hond Bril en moeder Yolanda de hoofdstukken met kleine schetsjes aan elkaar heeft geregen. Ieder vertelt over een heel eigen moment met het gezin en vanuit het eigen perspectief. Ik denk vooral omdat ik ze in het interview erover had horen praten, alles heel levendig op mij overkwam en bijna vanzelfsprekend. Een gezin om van te houden.

Het is Bril die het einde van het boek niet levend haalt en daar is de voorbode op de onvermijdelijke aftakeling van de ouders. Men weet dat het gaat komen maar men voelt ook dat men er voor elkaar is zonder dat het benauwend wordt.

Er is veel negatieve pers rondom dit boekje. Jammer. Het is geen hoogstandje en dat lijkt mij ook helemaal niet nodig. Ik vond het fijn om even in het gezin Chabot mee te kunnen draaien. ( )